Mubai dag 2. 19-01-2019. 33 graden Celcius

Dag 2 in Mumbai.  19-01-2019.  33 graden Celcius

Het belooft een dag te worden met een zeer divers programma.

We werden om 09.30 opgehaald door de gids met chauffeur. Allereerst brengen we een bezoek aan de Dhobi Ghat. Een van de grootste openlucht wasserettes in India. Hotels, ziekenhuizen , de Indian Railway en flink wat particulieren laten hun was doen in Dhobi Ghat.

Iedere dag worden er enorme hoeveelheden wasgoed gesorteerd, gewassen en opnieuw gesorteerd in deze openlucht wasserij. Dhobi betekent "wasman, " een eeuwenoud beroep in India. Naar het schijnt , werken zo'n 6% van de bevolking ( 22 miljoen in de agglomeratie) in deze of soortgelijke wasserijen. Dhobi Ghat is hiervan de grootste en meest bekende. Er moeten zo'n 5000 mannen en jongens werken en wonen in het wasserijcomplex naast het Mahalaxmi Railway Station.   De openlucht wasserij , die overigens deels overdekt is, telt een aantal ''straten'' met daarin een aantal betonnen bakken. Daarin worden kleding, beddengoed, en al het andere textiel met de hand gewassen. Dat wassen gebeurd met grof geweld. Het wasgoed wordt geschrobd, gewrongen en op de betonnen plaats geslagen en gemangeld. Het natte wasgoed wordt vervolgens aan gigantische waslijnen opgehangen, een indrukwekkend gezicht.

Naast al het handwerk hebben we tijdens de rondleiding ook overdekte wasplaatsen gezien met enorme wasmachines en centrifuges. Wat we niet hebben gezien is riolering oid. Water uit de betonnen bakken, en uit de centrifuges stroomt rijkelijk over de paden. Mind your step!

In de Dhobi Ghat liep een groepje schoolkinderen ons tegemoet. En als je goed keek zag je achter golfplaten en plastic een klein klaslokaaltje, waar een aantal kinderen met een leerkracht zaten. Uiterst vriendelijk kreeg ik toestemming om een foto van deze prachtige kindertjes te maken. 

Na de rondleiding door de Dhobi Ghat konden  we even op adem komen in the Hanging Gardens.  Ook wel Pherozeshah Metha Garden genoemd, dat is gelegen in Malabar Hill, een van de rijkere  wijken in Mumbai.

 Het park is ontstaan in 1881 doordat een waterreservoir moest worden beschermd tegen de  vervuiling vanuit  the Tower of Silence. 

 Deze toren ligt middenin de prachtige groene oase. 

  The  Tower of Silence (https://en.wikipedia.org/wiki/Tower_of_Silence#In_modern_times ) wordt door de Parsi ( Iran) gemeenschap gebruikt om afscheid te nemen van hun overledenen. De Parsi ( https://en.wikipedia.org/wiki/Parsis ) zien oa de aarde en vuur als zijnde heilig. Om die reden mogen de overledenen niet worden begraven of gecremeerd. 

De Hanging Garden wordt  verder gebruikt door de bevolking om even wat ruimte en rust voor zichzelf te hebben.

Zoals ik al aangaf is de stad zeer, zeer druk, grote families wonen in een klein huis,  en mensen willen af en toe even aan de drukte ontsnappen.  Tijdens ons bezoek werd er gepicknickt door schoolklassen, gewandeld , en uitgerust op de bankjes. 

Het was een fijne plek om even tot rust te komen, en rond te wandelen. 

Dat was wel even nodig , want aansluitend gingen we de Dabbawallahs aanschouwen.

Dabbawallahs zijn een ware attractie in Mumbai. Vanuit de buitenwijken van Mumbai halen de mannen  dagelijks zo'n 200.000 verse  lunches op, om deze bij de vele kantoren in de stad af te leveren. Veel kantoorpersoneel heeft zo'n 2 uur nodig om op het werk te komen. Warme, thuis  bereide lunches zouden daardoor een luxe voor een kleine groep zijn. Maar gelukkig zijn daar de dabbawallahs. Zij halen de maaltijden , meestal rijst, groenten en dal, verpakt in ronde , veelal roestvrijstalen pannetjes, dabba's  genoemd, ( vandaar de naam dabbawallah) op bij de huizen. Ze voorzien de deksels van de kleurcodes van de kantoren en zetten de dabba's in lange houten rekken en fietsen naar het station. 

Daar worden de dabba's overgedragen aan andere dabbawallahs,  die ze op het gewenste station overdragen aan de dabbawallah's aldaar.  Hieronder een groepje Dabbawallah's die zitten te wachten op hun dabba's. 

Na het  verzamelen van  de gewenste dabba's  fietsen ze verder om de lunches af te leveren op het juiste adres.

In de namiddag maken de dabba's dezelfde rit in omgekeerde volgorde. Dabbawalla's , vanouds  migranten uit het naburige Pune, runnen één van de efficiëntste diensten in Mumbai.  Ze zijn niet in andere steden actief, de dienst is uniek voor Mumbai. 

Na het bezoek aan de dabbawalla's hebben  we een bezoek gebracht aan  de Crawfort Market .  Het overdekte deel is in opdracht van Sir Arthur Crawford (https://en.wikipedia.org/wiki/Arthur_Crawford)  gebouwd . Het architectonisch extravagante bouwsel met Moorse bogen, gevels in vakwerk en een klokkentoren, bestaat uit een hal en twee vleugels. 

Houten kraampjes venten  dagelijks zo'n 3000 ton aan verse producten uit, fruit, bloemen , vis , vlees , maar ook honden, katten en exotische vogels . 

 Mijn kans maar even gegrepen en wat kruiden gekocht. Je zintuigen worden aan het werk gezet , alle geuren , kleuren en geluiden dringen zich aan je op! 

Na ons bezoek aan de markt, onze weg vervolgt langs het Victoria Terminus Railway Station ( het centraal station nu Chhatrapati Chivaji Terminus geheten)  Jammer genoeg staat het gebouw deels in de steigers, daarom lastig te fotograferen maar misschien maandag, wanneer we vanaf dit station vertrekken richting Aurangabad.  Het station staat overigens op de Werelderfgoedlijst van Unesco.  Toch even een afbeelding gegoogeld want het zeker de moeite waard .

Na ons wederom door het hectische verkeer te hebben begeven, hebben we een bezoek gebracht aan het Prince of Walesmuseum. Deze is bekend om zijn sculpturen en miniatuurschilderkunst. 

De Prince of Wales ( de latere George V ) legde in 1905 de eerste steen. In de eerst Wereldoorlog diende het gebouw als militair hospitaal. In 1923 werd het museum geopend door Lady Lloyd, echtgenote van gouverneur George Lloyd. Een enorm, en prachtig gebouw, in een parkachtige omgeving gelegen. 

Na het bezoek aan het Museum zijn we naar het hotel gebracht. Aangezien het hotel op 10 minuten wandelen van de Gateway of India ligt, zijn we daar naderhand naartoe gegaan. De gateway was gepland ter ere van het bezoek van Koning George V en koningin Mary in 1911op hun reis naar de durbar ( formele bijeenkomst van het hof van een monarch of een groep machthebbers ) In Delhi.

In werkelijkheid werd het koninklijk echtpaar onthaald met een kopie van karton, de echte triomfboog was pas in 1924 gereed. En nog steeds is de Gateway hét symbool van de stad Mumbai.

De reden dat ze juist in Mumbai ( toen Bombay geheten ) aankwamen,  was omdat er vanuit Bombay, per trein, alle grote steden in India kon worden bereisd. De Britse overheersing had er namelijk voor gezorgd, dat na Engeland, India het land was met de meest uitgebreide spoorwegennet. 

Morgen meer......