Vrijdag 25 januari, dag 7 ; Varanasi. 23 graden.

Namasté

Vroeg op vanmorgen om na een wandeling van zo'n 15 minuten de ochtendceremonie mee te maken. Met aansluitend wederom een boottocht over de Ganges. We hadden gehoopt dat we de zonsopkomst konden beleven vanaf de Ganges , maar helaas. Gisteravond is er flink wat regen gevallen, met onweer en een power-cut . Door de regen van vannacht was het wat heiig, maar daardoor niet minder fraai. De sereniteit, die gisteravond ver te zoeken was, de stilte, geen geschreeuw en ronkende motorboten om ons heen. Heerlijk...  

We hebben een ochtendritueel meegemaakt die veel overeenkomsten heeft ( voor ons als leek) met het Aarti van gisteravond . Het gaat gepaard met het ontsteken van het heilige vuur, chants worden gezongen ( dit zijn melodieën en/ of teksten die zich herhalen , denk aan het gregoriaans) Het ronddraaien van de kandelaars , en naderhand kan men plaatsnemen in een kleine overkapte ruimte om de zegening in ontvangst te nemen. Naast de Indiër zagen we ook verschillende westers ogende mensen, veelal gekleed in de traditionele Indiase kleding.  De naam van dit ritueel heb ik niet onthouden , kon het ook nergens vinden. Ik ga het de gids nog even vragen. 

Hieronder zingen de vrouwen de chants, de priesteres zegent de mensen die aanschuiven, en ook wij konden na afloop naar de priesteres om wat zoetigheden in ontvangst te nemen. Om dit te ontvangen dien je je beide handen in elkaar te leggen ( als een kommetje) met je rechterhand boven.  Wel fijn als je een gids bij je hebt die je dit soort kleine dingen verteld. Als je er alleen naartoe zou zijn gegaan zou geen haar op mijn hoofd eraan denken om dit te doen. 

Het zingen van de chants, het geklingel van de vele bellen , draagt ver zo over de rustige Ganges. Erg mooie ervaring was dit.

Bij het water aangekomen weer in een bootje gestapt en de rivier een eind stroomafwaarts gevaren. Het was, doordat het vrij frisjes was ( het is hier tenslotte winter) rustig op de ghats. Maar toch waren er verschillende devoten die zich al onderdompelden in het heilige water. Het merendeel komt iets later in de ochtend aldus de gids. Dan is het iets minder koud. In de zomer komen de mensen juist vroeg, het is tenslotte een uitgesproken ochtendritueel. 

Ook de normale zaken gaan door, de was werd gedaan... Net als in de dhobi ghats in Mumbai werd dit ook hier veelal door mannen gedaan. 

Nadat we terug zijn gewandeld naar het hotel om te ontbijten , zijn we met de gids te voet door de stad gewandeld. Je weet niet wat je ziet ( en ruikt)  Als je alleen een wandeling door de stad maakt heb je geen idee wat zich achter allerlei deurtjes, hekken en gebouwen afspeelt. Ik heb me regelmatig afgevraagd, waar komen we nu in hemelsnaam terecht? Bleek dat een school te zijn voor kinderen om het Sanskriet te leren, met daarachter een poortje naar een soort hofje, waar zich een ashram bevond. Een U vormig gebouwd geheel waarin verschillende onderkomens zijn gevestigd. Sadhu's leven met dat wat ze krijgen , hebben hoegenaamd geen bezittingen. De kleding die ze dragen, houten slippers aan hun voeten, en voor hun "cel" staat een houten platvorm. Soms met daarop een kleedje, soms ook helemaal niets.  Het woord Sadhu is een veelgebruikte term voor een mysticus, een asceet, beoefenaar van Yoga of dwalende monnik. Een Sadhu is uitsluitend toegewijd aan het bereiken van het vierde en laatste Hindoe-doel van het leven, namelijk Moksha. Bevrijding door middel van meditatie (Dhyana) en contemplatie (Samadhi) op Brahman, de Allerhoogste Godheid in de Hindoereligie. Sadhus dragen vaak okerkleurige kleding, een symbool van verzaking. Zij hebben alle materiële en seksuele behoeften achter zich gelaten en wonen in grotten, bossen en tempels in heel India, Tibet en Nepal. Een Sadhu wordt meestal aangesproken met Babaji. Het woord 'Baba' betekent ook vader, grootvader of oom.

Deze jongens zijn van de school die het Sanskriet onderwijs verzorgd.

Hieronder de doorgang van de ashram naar de school

Een impressie van een rij cellen van de ashram. Deze Sadhu heeft in vergelijking met andere vrij veel materiaal bezit. De meest hebben enkel  een deken of houten kussen op hun houten bed voor de cel . Alles is van natuurlijk materiaal, hout, aardewerk, katoen , bamboe. Dit om de aarde zo min mogelijk te vervuilen. 

Na in deze ashram te hebben rondgewandeld , zijn we de straat weer opgedoken. Ik kon vrij goed tegen de vuile straten, de koeien , de honden, de apen , maar de lucht … daar kon ik niet aan wennen. Die bleef maar aan me kleven, helemaal nadat we bij de crematies hadden gekeken. Nee, Varanasi gezien, tenminste een piepklein deel daarvan, het is goed zo. Ik vind het fijn om morgen naar Agra te vertrekken. Van mede - hotelgasten uit Wisconsin ( US) hoorden wij dat het een prachtige stad is. We gaan het meemaken. 

Tot zover dag 7